بررسی اولویت های خصوصی‏ سازی باشگاه‏ های فوتبال ایران از دیدگاه متخصصین

امروزه توجه زیادی بر نقش دولت‏ها می ‏شود، مقررات دقیق، آینده نگری و ابتکار عمل بخش دولتی در زمینه اقتصاد می ‏تواند رشد بازارها را موجب شود. اما معمولاً به دلیل اینکه فعالیت بخش خصوصی تحت تأثیر روابط تقابلی بازار و دولت است روند توسعه بازارها به کندی پیش می ‏رود و باشگاه ‏های دولتی با عملکرد ناتوان خود به مصرف کننده منابع مالی دولت تبدیل شده ‏اند و به بخش خصوصی اجازه انجام فعالیت ‏های مولد اقتصادی را در فضایی رقابتی نمی ‏دهند، در این شرایط است که خصوصی سازی راه حلی روشن و بدیهی را پیش رو قرار می‏ دهد. این پژوهش از جهت هدف کاربردی و از جهت نحوه گردآوری داده ‏ها، توصیفی از نوع پیمایشی می ‏باشد. جامع آماری تحقیق شامل مدیران ورزش فوتبال؛ اساتید دانشگاهی رشت تربیت بدنی و کارشناسان ورزشی می ‏باشد. جهت تعیین اولویت بندی عوامل از تکنیک رتبه ‏بندی ahp و جهت شناسایی چالش ‏ها از نرم افزار excel و از نرم افزار expert choice استفاده شد. براساس یافته ‏های تحقیق حاضر مهمترین چالش ‏ها به ترتیب اولویت بندی؛ چالش‏ های سیاسی– حقوقی، چالش‏ های اجتماعی– فرهنگی، چالش های اقتصادی و چالش ‏های تکنولوژیکی می ‏باشد. خصوصی‏ سازی بدون برنامه و مرحله ‏ای نبودن آن، مهمترین چالش سیاسی– حقوقی؛ اهمیت کم ورزش در مجموعه برنامه ‏های توسعه اقتصادی– اجتماعی، مهمترین چالش اجتماعی– فرهنگی؛ عدم تحقق حق پخش تلویزیونی به عنوان یک منبع درآمد، مهمترین معیار چالش اقتصادی و ناکافی بودن تسهیلات اعطایی ویژه از سوی دولت به بخش خصوصی مثل برق و گاز مهمترین معیار چالش تکنولوژیکی شناخته شد.